sweet memories

Monotonia. Czas toczy się powoli, nie reagując o moje nieustające prośby o wrócenie go o tydzień. Wspomnienie za wspomnieniem przebiega mi przed oczami, wywołując ciągły uśmiech. Kilka przetańczonych piosenek, kilkanaście osób. Mimo wszystko chcę powtórzyć tę zabawę. Wrócić, przeżyć jeszcze raz. Przeglądam zdjęcia, zwykłe fotografie, a jednak tak wiele znaczą, tak wiele ukazują. Otwieram swoją duszę, pozwalam jej uwolnić wszystko to, co nie mogło się wydostać nigdy wcześniej. Wspomnienia, niczym oblazłe z farby drzwi. Drzwi, które właśnie się otwierają i pozwalają spojrzeć na siebie następny raz. Będzie jeszcze wiele razy, nie chcę tego zapomnieć, nie chcę żeby moja pamięć wymazała to wszystko. Zbyt cenne są te wspomnienia zarówno dla mnie jak i naszych dwóch połączonych rodzin.

W tej kolumnie jest

Dziura. Czy widzisz przez nią

Królową Śmierci?